Ierland/Wales 2016

Programma Ierland-Wales Tour  +  Hotels              

17 juni  t/m 26 juni 2016

Dag 1 : Melden 20.45 uur haven Hoek van Holland.  Vertrek 22.00 uur.

Voordat het startsein gegeven werd voor het vertrek naar Ierland hebben we een uitgebreide mailwisseling gehad van Pieter (onze organisator).

Voorafgaand aan de reis wist hij telkens de spanning op te bouwen en de zin om eindelijk te mogen vertrekken was bijna niet meer te houden.

We zijn natuurlijk al 5 jaar verwend door hem met zijn routes en hotels tijdens de S-toer. Dus de verwachtingen waren hoog!!!

Uiteindelijk is de tijd van melden in Hoek van Holland uitgedraaid op een leuke vakantiedag in eigen land. Iemand had een mooie binnendoor-route gemaakt naar Hoek van Holland, kleine weggetjes, veel water en nog een veerpontje.

Daarna meteen doorgereden naar het strand van de Hoek(Brabanders willen toch altijd de zee zin!)

Daar heerlijk een saté gegeten van maar liefst 375 gram. Ja, wij met zijn tweeën van 1 bord. Mens wat een berg vlees!

Toen melden bij Pieter die tussen herrie makende Harleys stond te wachten met de tickets voor de boot. We konden hem nauwelijks verstaan want die Amerikaanse plofpotten stonden te gillen als keukenmeiden. Iets met hun alarm of.......???

Meteen was de toon gezet voor de hele reis want Pieter had ook maar aan verplichte partnerruil gedaan voor iedereen. Geen enkel koppel zou bij elkaar slapen....lagge!

Er was toch iets fout gegaan bij het aanmaken van de tickets.......

Maar zoals we van Pieter en Nelleke  gewend waren was de oplossing direct voorhanden. Dus heerlijk met eigen hubby in een hut. Daar meteen een grap mee uitgehaald. Iedereen had namelijk een binnenhut. Dus helemaal geen zicht op zee......

Slechts 1 keer zeggen dat het zo mooi was om de sterrenhemel te kunnen bekijken vanuit de hut en de schittering van de maan op zee was voldoende voor verbazing van anderen...haha.

Na een nacht in een eenpersoonsbed te hebben geslapen...(das vreemd - manlief in een apart bed) aankomst in Harwich.

                                                      

Dag 2 : Aankomst Harwich 6.30 uur.    Een rit van 400 km naar Llangollen, Wales      

De hele dag het deuntje van Don't worry, be happy in mijn hoofd. Dat was een paar keer te horen op de boot. Ze moeten natuurlijk iedereen uit zijn bed rammelen en het lijkt een toepasselijk deuntje. Alleen....het bleef hangen....grrr

10 km voor het einde van deze dag in Trevor, een aquaduct. Pontcysyllte Aquaduct

Nadat we daar in een heerlijk zonnetje een wandeling gemaakt hebben rondom het complex van dit aquaduct (en natuurlijk de nodige foto's) stappen we voor de laatste meters nog even op de motoren en komen aan bij ons hotel met uitzicht op de River Dee in LLangollen.

Het was zulk heerlijk weer dat we de sfeer in een echte pub in Wales hebben geproefd. Uuuuh, ik vergis me.....het bier hebben we geproefd. 1 van de vele biertjes die zullen volgen.

Hotel The Royal, 7 Bridge Street Llangollen

Dag 3  Ontbijt vanaf 8.00 uur.   Een rit van 200 km naar ferry in Fishguard. Aanwezig: 13.30 u.

Over het weer hebben we absoluut niet te klagen. Slechts een enkel drupke regen. Niet eens de moeite om de regenpakken te dragen. Wij hebben natuurlijk wel makkelijk kletsen met volle kuip.....

Maar over het algemeen hebben we prima weer gehad met temperaturen tussen de 17 en 20 graden. De tocht naar de ferry richting Ierland was schitterend! 

We stoppen bij een mooi oud waterrad. Blijkt er een waterval aan vast te zitten!

Gisteren hadden we natuurlijk een heel groot stuk alleen maar provinciaal en snelweg.

We moesten per slot van rekening wel helemaal dwars door Engeland.

Dat was eigenlijk ook helemaal prima. Zo kon iedereen goed wennen aan het links rijden. Rotondes blijven toch apart om zo te rijden.

Maar na 400 km draait daar niemand meer zijn hand voor om.

De ferry naar Ierland (Stena) was goed te doen. Max Verstappen gevolgd tijdens zijn zoveelste Grand Prix. In de grote zaal....op twee schermen te volgen.....tot 15.00 uur!!!!

Ineens gaan de schermen op zwart en starten ze een of andere flauwe speelfilm.....Heee...kapitein....tis wel onze Max hoor!!!

Geen reactie helaas. Toen de hele boot afgestruind om ergens op een klein teeveetje toch de finish te kunnen zien.

Aankomst Ierland 18.00 uur                

Dan nog een rit van 70 km via een pontje  naar  Hotel O`Shea`s, Strand Street Tramore.

Net voor het pontje hebben we nog in een plaatselijk klein restaurantje heerlijke vis gegeten. Gevangen door de zoon van de eigenaar. Volgens deze vissers was de weersvoorspelling gunstig deze komende week. Dat bleek ook naderhand.

Dag 4  : Ontbijt vanaf 8.00 uur.  Na een zalige nacht, direct aan het strand van de Ierse zee met ruisende golven, wakker geworden. Spullen weer ingepakt, fototoestel in de aanslag. Het was flink zonnig tot ineens een zwarte rand wolken vanuit land richting de zee trok. Dit leverde een overweldigende blik op. Uiteraard moest dat op de foto worden vastgelegd.

Gelukkig was het maar een dreiging van regen. Geen drup gevallen.

Rit van 215 km via Cork en de Jameson whisky stokerij naar Scotts Hotel, Scotts Street in Killarney. 

In hotel Scott slapen we drie nachten. Is ook wel lekker een keer. Alle bagage kan van de motoren, en de komende dagen kunnen we vanuit deze plek wat rondritten maken.

De reis naar dit hotel was ook weer een prachtige route. Kleine weggetjes, heggetjes, kiezel en grind op de wegen. Prachtige vergezichten langs de kust, wilde golven. Het had een hoog Highway one gehalte voor ons zoals langs de Amerikaanse westkust van Los Angeles tot San Francisco. Het leuke was dat de herinneringen aan die reis ook weer opborrelden dus dubbel op genieten!

In de Jameson whiskey stokerij hebben we wel rondgekeken maar geen rondleiding gedaan.

De proeverij doen we straks in Killarney wel in een van de vele pubs

Dag 5: Een rondrit van 200 km “de Ring of Kerry”.  

We staan inmiddels te trappelen om de Ring of Kerry te gaan rijden nadat we een overheerlijk (Ierse) ontbijt op bed hebben gehad!!!!  (het is onze dag vandaag - 21 juni 4 jaar samen)  

Met een schijf bloedworst en balkenbrij voor de liefhebber - een stevige ondergrond.....(ieks!)

Het eerste stuk naar het begin van de ring was een beetje saai. Alsof de weergoden dat door hadden - zowaar een miezerbuitje.

Maar dat was gelukkig van korte duur en voor mij hoefde het regenpak niet eens uit de koffer.

De onstuimige luchten met wolken in alle kleurschakeringen waren prachtig!

Dit is weer eens wat anders dan stralend blauw. Geeft in ieder geval erg mooie plaatjes.

We zien de eerste bordjes langs de weg die de Wild Atlantic Way aanduiden. Dit schijnt de langste kustweg ter wereld te zijn met maar liefst 2500 km langs de Atlantische Oceaan.

Een klein gedeelte van deze indrukwekkende kustroute gaan wij vandaag ervaren.

Onstuimige golven, kliffen die hoog boven de oceaan uitsteken, zilte zeelucht die je longen prikkelt en zout op de lippen laat proeven. Deze ongerepte natuur aanschouwen.....je wordt stil....ademloos.....

We rijden door diverse kustplaatsjes en blijven daar regelmatig even plakken voor een bakkie koffie, gezellig praatje met de hartelijke Ierse bevolking, een foto van wat gekleurde huisjes enz. Het afwisselende landschap maakt indruk op ons, de rijke historie van dit land en vooral de ontspannen sfeer die er heerst.

Na weer wat kilometers te hebben gereden komen we aan bij Skellig Viewpoint. Even een stop met een fikse wandeling naar de rand van de Cliffs of Kerry.

Prachtig uitzicht in de "middle of nowhere".  

We rijden verder. Hein bouwt nog een steenmannetje op het stenenstrand van Waterville. In dit dorp staat een mooi standbeeld van Charlie Chaplin. Deze komiek kwam hier jaren achtereen voor zijn welverdiende rust met de familie. Ter ere van Charlie wordt ieder jaar in Waterville een comedyfestival georganiseerd. Het schijn dat de oude president Charles de Gaulle dit dorp ook had als vakantieoord.

En zo snorren wij met onze motoren dus door een beroemd dorp.

Viewpoint Beenarourke in aantocht. Weer een stop. Het lijkt wel of we "stop and go" technologie op de motoren hebben....haha We houden zelfs af en toe onze helmen maar op tijdens het fotograferen. Er is ook zoveel moois te zien!

We zien en horen een oude man met dito hond op een accordeon spelen. Naast hem zit nog een andere man die wat brabbelt met slecht een paar tanden in zijn mond. Hij heeft allerlei jonge dieren bij zich. Een lammetje, geitjes, kitten, puppy en helaas ook een jong vosje.

Luchtig praat de man over het diertje en vraagt of je het wil vasthouden....Daar draait mijn maag een beetje van om. Zijn verhaal is dat hij het diertje heeft gered omdat de moeder doodgereden zou zijn.

Als je dan zo'n weldoener bent dan vraag je geen geld om het diertje te mogen vasthouden. Je zag aan het vosje de stress in zijn oogjes..... Zie de foto van het beestje.

Maar goed, we konden er niets aan veranderen en vervolgen onze trip. Er staat ons nog veel moois te wachten.

Zo ontdekken we in Sneem een mooie brug in het midden van het dorp en als we over de rand kijken zien we uitgesleten rotsen waar het water zijn weg zoekt in de diepe spleten. We hebben zin in een bakkie koffie dus gaan bij Kelly's Bakery op het terras in het zonnetje zitten om even de benen te kunnen strekken.

Na een verwoede poging eens wat meters te maken MOETEN...we weer stoppen bij Galway's Bridge in het Derrycunihy Wood. Eigenlijk ligt deze brug aan het begin van Killarney National Park. We hebben dan ook een stukje weg met een bocht links, bocht rechts, bocht links, bocht rechts....   Genieten met de G van Groots!

En zoals altijd: waar stenen zijn moet Hein ff klauteren....klipgeit eerste klas!

Vervolgens rijden we onder Muckross Lake door en zijn weer in de bewoonde wereld. We rijden naar het hotel en beslissen daar dat we nog even een bezoek aan Ross Castle brengen en wandelen even in The Demesne in de hoop een glimp op te vangen van de herten die daar  zouden moeten wonen. Morgen is per slot de wedstrijd in het EK tussen Italie en Ierland......Die sfeer willen we ook ervaren!

Hein neemt daar in het park even de moeite om wat dichterbij te sluipen en maakt met de zoomlens de meest mooie foto;s van een boterbloemetjes etend mannetjes hert..........

Wat een heerlijke dag was het vandaag!!!!

Dag 6: Een rondrit van 200 km “de Ring of Beara"

Pieter gaf gisteren aan dat vandaag de Ring of Beara misschien nog wel mooier zou zijn dan de Ring of Kerry. Dus wederom is hij erin geslaagd om ons nieuwsgierig te maken.

Motoren hebben we afgetankt en we kunnen er weer tegenaan.

We vertrekken vanaf het hotel boven langs Lough Leane naar Dunloe en gaan mooi secundair rijden. De weg heet Gap of Dunloe. Op dit weggetje is het zaak goed vooruit te kijken want zowat iedere twee meter ligt een paardendrol nog dampend op het wegdek. Waar ze in Killarney zakken onder de paardenkonten hangen, mag hier alles gewoon op de straat kletteren. Als je een voorganger hebt die geen spoor kiest op de weg (lees - midden door de drol rijdt), dan flatst alles op je kuipruit. Afstand houden is dus het devies!

Auto's rijden hier niet. Wij mogen stapvoets de karretjes met paarden ervoor passeren.

Het wordt steeds groener op de route en ineens staan we bij een oase van de meest felle kleuren groen die ik ooit in de natuur heb mogen beleven.

Vreemd genoeg noemen ze het meer langs de route "Black Lake"??!!

Het is wel de vooraankondiging voor Black Valley. Een schitterend stukje route met echte "Pieterpadjes".  We hebben deze term zelf verzonnen nadat we telkens te horen kregen van Pieter dat her en der een verrassing in de route was opgenomen.

Gemiddeld genomen betekende dat een zonodig nog smaller weggetje met graspollen die het midden van het asfalt open breken en zodoende een mooie groene middenstreep vormden.

De paardendrollen op het wegdek worden gelukkig steeds minder, maar het grind daarentegen ligt behoorlijk verspreid.

Het blijft oppassen geblazen.

Zooo....even een kop koffie bij Molls Gap. Gisteren zijn we hier ook langs gereden op de Ring of Kerry. Slechts twee tafeltjes op het bordes, maar heerlijke koffie.

Ook al hebben we gisteren hier ook gereden...het blijft genieten!

Dan komen we in Kenmare. De brug is de scheiding tussen Kenmare river en de Atlantic. Aan de andere kant van deze oceaan igt helemaal niets meer dan uiteindelijk de United States of America......

Omdat we de kustlijn weer volgen valt ons op dat we door de wijk rijden met de ietwat duurdere huizen met "seaview". Prachtige tuinen, mooi gemetselde muurtjes, en een uitzicht.............

Rijdend langs deze kust valt ons ook op dat de verschillen tussen eb en vloed behoorlijk zijn.

De oceaan komt letterlijk tot aan de straat. De geur van het zoute water blijft ook hangen als het eb is.

Het wordt zo langzamerhand iets na de middag en we krijgen een beetje trek in iets lekkers. In de verte zien we een zeer kleurrijk dorpje liggen en besluiten even van de route af te wijken. Het blijkt dat we niet de enigen zijn want we treffen daar nog een paar rijders van onze club.

Dit hele dorp heeft huizen met allemaal unieke kleuren.

Het staat kris kras door elkaar en uiteindelijk wordt het geheel van dit kleurenpalet een mooi plaatje. En oh ja.....ook lekker gegeten.

We snijden een stuk van de landtong af en steken dwars over naar Castletown. De huizen zijn hier wat gematigder in kleurpalet zoals zacht geel, wit, rose en zacht terra.

Met een haakse bocht links rijden een klein stukje naar beneden en zien een soort baai voor ons.

Telkens weer zien we de oceaan. Dan weer met dreigende wolken, dan weer met kraakheldere lucht of indringend witte watten. Als we langs de Glengarniff Golf Club (een van de velen) draaien we weer landinwaarts en rijden weer richting Killarney (ofwel Cil Airney op zijn Iers).

Vanavond staat nog een voetbalwedstrijd op het programma dus we gaan ons mengen tussen de Ierse supporters.

Ierland wint met 0-1 van Italie en het dak gaat eraf!!!

Wat echter niemand had verwacht was dat om23.00 uur klokslag de muziek uitgaat en om 23.30 uur was het weer rustig in de straten. Dit ging zo overigens iedere avond. Dus nationale team wint een wedstrijd of niet.....Same Procedure!

Even vlug naar boven en alvast de tassen weer inpakken voor ons vertrek morgen.

Wij hebben het als erg prettig ervaren om een paar dagen in hetzelfde hotel te mogen overnachten.

Dag 7   : Een rit van 190 km naar Hotel O`Shea`s  in Tramore.

Hier zijn we eerder deze vakantie ook al geweest. Een gezellige badplaats met kamer en zeezicht. De route was niet heel spannend maar iedereen realiseert zich dat de terugreis nu eenmaal gepaard gaat met het overbruggen van de nodige kilometers.

We passeren Lismore Castle. Daarvan nog even wat foto's genomen en weer langs de prachtige kust terug naar Tramore.

Vandaag voor ons een beetje speciale dag want onze buurman wordt vandaag begraven en wij herdenken hem dan ook aan een verlaten strandje net voor Arnestown waar we een grot ontdekken.

Hein zal en moet daar even naartoe en schrijft wat in het zand voor de buurvrouw.

Daar op het strand stond een stevige bries, maar nadat we verder zijn gereden naar ons hotel wordt het nog zonniger en warmer. Even in het wasbakske staan en nog een wandeling op het strand maken. De kitesurfers waren aan het spelen op de golven en wij zoeken ons een ongeluk naar schelpen op het strand. NIET een te vinden! Wel keien. Maar die heb ik al in Hein zijn koffer liggen als aandenken dus wandelen we hand in hand terug.

De laatste avondmaaltijd in Ierland staat ons te wachten.

Morgen weer naar de ferry.

          

Dag  8  : Extra vroeg ontbijt. 6.00 uur de wekker!!!!      70 km naar ferry in Rosslare.                Vertrek ferry 9.00 uur.  Aankomst Wales 13.30 uur, dan een rit van 200 km naar The Bells  Lords Hill in Coleford.       

Het hotel had toch voor ons een simpel ontbijtje klaar staan. Heerlijk was dat. Zij vinden het simpel als er geen bacon and eggs bij zijn...haha....die hebben we anders genoeg moeten eten. Dus een broodje wordt door ons extra gewaardeerd.

We arriveren binnen de kortste keren bij de ferry in Rosslare Harbour en zoeken dan een rustig plekje in de lounge om een klein beetje verder te slapen.

Dat lukt aardig....

Van boord gaan in Fishguard is een fluitje van een cent en we rijden nog een mooie rit binnendoor naar Coleford. We rijden door plaatsjes waarvan we de namen gewoon echt niet kunnen uitspreken en dus ook niet onthouden! Wat me nog wel opvalt is dat we een beetje langs het Beacons National Park afrijden en een klein stukje erdoorheen gaan.

Nog steeds zien we op de weg SLOW ARAF geschilderd staan......vreemde taal...

 

Bij Redbrook gaan we links en rijden onder een mooi tunneltje door. Ik krijg daar spontaan gierende hartkleppen want Hein moet zonodig zijn nieuwe Stebel claxon uitproberen....ZOT!!

In Coleford hebben we een kamer in het plaatselijke golfhotel. Prima geregeld Pieter!

Ze hebben daar grasmatjes die met nagelschaartjes worden geknipt. Alleen de golfers zelf zijn niet de meest aardige mensen volgens Pieter....Er kwam een middelvingertje aan te pas..haha

               

Dag 9   : Ontbijt vanaf 8.00 uur.  Een rit van 350 km naar Harwich. Inschepen om 22.00 uur.

               

Ik dacht echt dat dit een overbruggingsrit zou zijn met grote doorgaande wegen. Niets was minder waar. Een mooie route binnendoor. Dreigende luchten rijden we constant tegemoet en net als we denken....oei oei....dat wordt een nat pak dan slaan we links of rechts af.

Tot dat ene moment dan....de lucht zag echt zwart (als je dat al mag noemen van de zwarte pieten tegenstanders...)

Wij moesten gelukkig tanken....geen drup gehad.

We vertrekken weer en wat denk je....de wegen stonden blank (mag dat dan wel?)

Enkele honderden meters rijden we als een rij gansjes achter elkaar door een rivier op de weg van zo'n dertig centimeter diep.

Waarom gansjes? Omdat Martijn als eerste reed en als hij in een opengeslagen put zou rijden dan konden wij er links of rechts langs af. Maar gelukkig gebeurde dat niet dus bleven we hem trouw in zijn wielspoor.

Op Hein na dan! Die meende mij te moeten inhalen omdat hij niet zo langzaam kon rijden.

Lieve schat, stapvoets rijden is een examenonderdeel van de bijzondere verrichtingen hoor!

Maar goed....ik kreeg een douche van geel zandwater in mijn laars. En bedankt! 

We eten nog een snelle hap in The Bell Inn is Thorpe le Soken. 

Die gastheer knipperde met zijn ogen en hij had de ver vooraf bestelde maaltijd al op tafel staan.

We moesten op tijd inschepen en daar zorgde hij wel voor.

Helaas hebben een aantal mensen vandaag een lekke band gereden wat nog wel voor de nodige stress zorgde.

De volgende keer toch ook maar een vetersetje in de koffer meenemen. Hadden we nog nooit aan gedacht zelfs. Was een handig tooltje om toch weer te kunnen rijden. Een half uur voor boarden een lekke tuup en toch konden onze collega motorrijders boarden. Zelfs 4 keer pech door alle troep op de weg.

Dag 10 : Ontbijt aan boord 7.00 uur.     Aankomst 8.00 uur

Na een heerlijke nachtrust op de Stena ferry naar Hoek van Holland worden we weer met Don't worry gewekt. We eten nog een keer met zijn allen een uitgebreid ontbijt en nemen afscheid op de boot. Nog een half uurtje in de rij staan voor de pascontrole, een akkefietje met een GS rijder...haha....ook die heeft nog wat rijvaardigheidstraining nodig en het einde van onze vakantie Ierland-Wales Tour is daar............