Voor degenen die de foto's willen kijken en het verhaal niet willen lezen - gewoon op de eerste foto klikken en vervolgens kun je doorbladeren.....
Ons voornemen was om gedurende de Hemelvaartvakantie misschien wel thuis te blijven, of naar Engeland gaan, of......samen met vrienden uit de straat plotsklaps naar Normandië.
Een week voor vertrek wisten we nog niets - er moest nog gewerkt worden, de spullen waren nog niet uit de winterslaap, voorbereidingen treffen zoals bijv. routes maken......ALLES kwam op het laatste moment aan.
Omdat Hein tijdens een hulpverlening mijn oud-collega Bert tegenkwam verliep e.e.a. gelukkig wat soepeler. Bert was de week ervoor ook in Normandië geweest en had wel wat routes.
Waarvoor dank!
Uiteindelijk ben ik maar met Myrouteapp aan de gang gegaan, instellingen van de Michelinkaart genomen en de route van Bert erbij gepakt en zo de heenweg, terugweg en de twee dagen dat we daar de vrijde hand hadden ook een route gemaakt.
De groene weggetjes die je altijd vindt op de Michelinkaart zijn gegarandeerd mooie weggetjes, dus dat kwam achteraf gezien helemaal goed.
Ons plan was om in 1 dag naar de omgeving van Lisieux (Pretreville) te rijden. Dat was een kleine 680 km. Een kennis had daar de mogelijkheid om in het huis van weer een andere kennis te overnachten met een paar mensen. Zo gezegd, zo gedaan!
Van de heenreis heb ik eigenlijk maar weinig foto's gemaakt. We reden door prachtige landschappen, glooiende wegen, het verse koren zo groen...zo mooi! Vers gemaaid gras kwam af en toe als een welkome geur de helm binnengedrongen.
We zijn via de snelweg Maastricht naar Namen gereden. Daar begon de route die ik had aangepast.
De voorspellingen voor het weer zijn uitgekomen. Strak blauwe luchten, temperaturen van boven de 25 graden en dat voor de komende vier dagen. Wij zijn een stelletje bofbipsen toch?
Route Heen: 1 dag
Route Battlefields: twee dagen
Route terug: 1 dag
Alles bij elkaar hebben we in vier dagen dus ruim 1900 km gereden. De billen hebben een goede inzegening gehad voor de vakantie die alweer in het verschiet zit, namelijk Schotland!
Maar eerst deze ervaring op "papier" zetten.
Om zeven uur s'ochtends zijn we vertrokken van huis af en nadat we Namen hadden bereikt was even een korte stop langs de snelweg voor een bakkie koffie. Wisten wij veel dat de gelegenheid waar we het goddelijke vocht wilden kopen ook een hamburgertent was.
Kun je je voorstellen hoe je je voelt als je s'morgens om half negen gebakken uien en worsten ruikt?
Misselijkheid kwam bij ons vieren per direct bovendrijven. De koffie was daarentegen heerlijk!
We starten onze route en gaan vanaf nu heerlijk binnendoor. Het blijkt een lekker snelle route te zijn.
Hein en ik kunnen telkens onze cruisecontrol gebruiken. Dorpje in, gas eraf, dorpje uit - de memoryknop en weer gaan met die banaan. Onze reisgenoten Rob en Sylvia volgden ons trouw.
Af en toe een mooi plaatje schieten, maar niet te lang blijven hangen op een plek want er moeten meters gemaakt worden. Dus hup - weer op de kamelen!
Uiteindelijk na een aantal uren kwamen we aan in Pretreville nabij Lisieux. Het was een prachtig groot huis, er waren al wat bekenden van Rob en Sylvia. Achteraf gelukkig maar want het huis stond al twee jaar leeg en doordat er een ruitje gesneuveld was in de voordeur, hadden diverse soorten vogels bezit genomen van deze residentie. Agnes en Gerard hebben de woensdag (ze waren er een dagje eerder) lopen poetsen! Het was weer helemaal toonbaar. De sfeer in het huis was uitzonderlijk.
Alles paste bij elkaar, veel oude spullen, een fijne keuken met originele details.....kijk zelf maar......
Eenmaal onze spulletjes uitgepakt en bedden opgemaakt, hadden we tijd om echt even rond te kijken in dit bijzondere pand. erg mooie details, sfeer uit een toverdoosje!
We waren erg onder de indruk van wat dit huis verborg voor ons.
Zo lagen er nog giga grote wijnvaten - helaas wel leeg......
Een oude motor in een schuur, idyllische plaatjes van een soort terrasje, bruggetjes, waterput, molensteen, mooie akelei in verschillende kleuren en ga zo maar door.....
Je wordt hier meteen zen in deze omgeving.
De anderen van de groep hadden al een berg boodschappen gehaald en wij voelden ons zo welkom!
De BBQ stond al op een laag pitje te roken, de kooltjes waren bijna zover....
De avond viel in en wij konden direct aanschuiven aan de geweldige tuintafel die de sterke mannen al naar buiten hadden gesjouwd vanuit de schuur. Vervolgens hadden de dames heerlijke salade gemaakt, verse groenten gesneden en het vlees werd vakkundig gegrild door de grillchef uit Valkenswaard (Gerard)
Wat een warm onthaal!
Nadat we de buiken rond hadden, het vochttekort van de lange dag rijden hadden aangevuld en even hadden bijgekletst werd het tijd ons bed op te zoeken.
De andere dag was het namelijk de bedoeling om met vieren de Battlefieldsroute te gaan rijden. Deze route was berekend voor twee dagen. Om en nabij de 750 km. De bedoeling was om ergens halverwege een hotelletje te zoeken en de dag erop weer verder te rijden. Wisten wij veel dat zowat heel Frankrijk aan de Normandische kust op vakantie was, dus dat hotel was nog een verhaal apart.
Maar goed: eerst dag 1 van de route. Dat betekende eerst even naar Honfleur rijden vanuit Lisieux. Dat ging over de normale (kortste) doorgaande weg.
In Honfleur zijn we maar meteen weer gestopt langs het water. Even van het uitzicht op Le Havre genieten en uiteraard op een terrasje van de eerste Franse koffie.
Onze volgende stop wordt Quistreham. Rob wist echt zeker dat je daar hele grote schelpen kon vinden langs het strand. Dus - wij erachteraan. Er komt dan toch het kinderlijke weer naar boven...
Nadat we de extra drukke verkeersstroom hadden getrotseerd kwam Rob tot de conclusie dat het strandje toch niet in deze plaats lag. We besluiten de kustweg te vervolgen via Arromanches naar Juno Beach.
Zoals je hierboven ziet hebben ze nog wat resten van die kunstmatige haven laten liggen.
Als je je ogen even sluit dan zie je bijna D-Day (6 juni 1944) voor je.....
160.000 troepen, 5000 schepen, 13.000 vliegtuigen....meer dan 9.000 soldaten gestorven....Eisenhower zei: We accepteren niets anders dan de volledige overwinning!
Natuurlijk hebben we er een paar mee naar huis genomen!
We drinken in dit haventje even een frisdrankje, Hein snoept een ijsje en vervolgens kunnen we op weg naar Omaha Beach.
Langs deze hele kustlijn zien we veel activiteiten op het gebied van de visserij. Zelfs het boeten van netten wordt hier nog gewoon gedaan. De vissers hebben genoeg aan wal te brengen. De restaurants verspreiden dan ook een heerlijke geur van gebakken vis.
Rijdend richt Saint-Laurent-sur-Mer komen we langs het museum van Omaha Beach. Uiteraard staat ook hier een tank op het grasveld voor een imposant gebouw dat op een hangar lijkt. Als schril contrast passeren we op weg naar Le Monument Les Braves wederom een Hans en Grietje huisje.
Omaha Beach blijkt een groot, uitgestrekt strand te zijn. De badgasten vermaken zich daar prima. Op de kustweg staat een betonnen monument, op het strand een metalen.....Kinderen spelen er gewoon rondom. Weten zij veel.....
Het World Peace Statue staat juist op deze plek omdat hier de Duitsers een strategische plek hadden ingenomen. Er was 4 km. zicht op Le point du Hoc, Omaha Beach en de Baie du Grand Vey.
We besluiten dat het een prachtig mooie dag is geweest en gaan op zoek naar het Office du Tourisme. Niets vermoedend stappen we naar binnen en vragen naar twee beschikbare kamers in een hotel. We zagen aan het gezicht van de medewerker al wel dat we een onmogelijke vraag stelden.....
ALLE hotels in de ruime omgeving waren volgeboekt. Het was een "vacances pour les francais."
Ok, wat nu dan? Er worden wat telefoontjes gepleegd en ze komen met een betere oplossing als dat we op het strand zouden moeten overnachten. Het is een Chambres d'hotes. Echter wordt er direct bij verteld dat 1 kamer wel heel klein is en eigenlijk niet voor de verhuur is. Als we daar geen moeite mee hebben dan kunnen we daar dus twee kamers boeken.
We zeggen nog gekscherend dat onze "jeux fermee" zijn als we dormieren.....lagge.
Ineens staat een bestelbusje aan de kust met een beetje een shabby mannetje erin en de Jack Russel Leroy.
Hij rijdt voor ons uit naar zijn huis. WOOOOWWWW......dat hadden we niet verwacht zeg. Een prachtig huis om te zien, een binnenplaats met paardenstallen. we hadden het verzoek gekregen heel stil te doen bij aankomst. Wat blijkt....er lopen diverse veulentjes bij de mama's. ZOooooo leuk!!!
Na een douchebeurt liggen de leren pakken in de raamopening te luchten en toevallig gaan mede-gasten ook naar de kust om daar te dineren. Bij het toeristenburo had men gezegd dat het "slechts" 10 minuten lopen was maar het bleek ruim 10 minuten rijden met de auto.
De vriendelijke mede-gast zet ons af en we lopen naar het haventje. Uiteraard even de stoffige kelen bevochtigen met wat witbier en Ricard.
We bespreken alvast een tafeltje bij het buurrestaurant en kunnen om half negen aan tafel.
Vanaf het terras zien we de zon in de zee zakken en maken nog wat sfeerfoto's.
De avond valt, de buiken rond en het alcoholpijl bij deze of gene aardig aan de limiet. We hadden een flesje Chardonay besteld.....was bijna duurder dan alle vier de menu's bij elkaar....oeps....
De eigenaar van onze Chambres D'Hotes was bereid om ons op te halen dus even bellen en onze "taxi" was geregeld. Wat denk je? Komt die gast van ons verblijf ons ook weer ophalen!. Wat een lieve man. Hij zat te kletsen met de eigenaar toen ons telefoontje binnenkwam en hij vond dat het beter in zijn ruime auto paste dan in het busje van Dominique. (jawel...van dat liedje van de lachende non!)
Naar onze bedden, maar geen gat in de dag slapen want we willen vandaag tot voorbij de punt komen van Normandië recht tegenover Guernsey.
Het is vandaag (zaterdag) aanmerkelijk rustiger op straat dan gisteren. De temperatuur is nog steeds goed maar het is bewolkt. Dus geen dagjesmensen naar het strand.....Hebben wij mazzel!
We rijden heerlijk op ons gemakske langs de kust en ons volgende punt waar we willen stoppen is
Utah Beach. Erg veel indrukken die je hier krijgt te verwerken...... Hier een paar foto's van onderweg en de kerk van Saint-Come-du-Mont. In de kerk kreeg ik kippenvel nadat ik de foto zag die in de zijbeuk was opgehangen. Ik had eerst foto's gemaakt van het prachtige raam aan het einde van de kerk en zag toen onderstaande foto met alle soldaten in deze toentertijd, stampvolle kerk. Het was alsof deze jonge mannen er nog aanwezig waren. Ik heb er geen woorden voor....
We willen eigenlijk door Saint-Mere-d'Eglise. Ik was er van overtuigd dat dit dorp op de terugweg in de route zat dus we denken dat aan het eind van de dag nog te zien...helaas.....route ging er langs af ipv erdoor. Maar dat dorpje is van die parachutist die aan de kerk is blijven hangen. In de nacht van 5 op 6 juni 1944 was het gehele dorp getuigen van een "regen" aan valschermspringers. Dus daarom maar even lang leve Google gedaan en hier een foto van een stukje geschiedenis.
Weer stappen we op onze FJR 1300 AS en BMW GSA en slechts 15 km verder komen we op Utah Beach.
In de serie Allo Allo wordt telkens gesproken over The little tank. Nou....we zien hem in vol ornaat voor ons staan! Weliswaar geen Duitse tank maar het zou zo de tank van Oberlieutenant Herr Gruber kunnen zijn!
We struinen even door de duinen en bekijken het monument . De 4e Amerikaanse infanteriedivisie en zijn 8e infanterieregiment hebben als eerste hier voet aan wal gezet. De genietroepen hebben toen het strand vrij gemaakt van mijnen en andere gevaarlijke obstakels die de Duitsers rond hun bolwerk hadden geplaatst. Het Amerikaanse landingsvaartuig staat er ook als monument met een erg sprekend beeld ervoor.
Uiteindelijk hebben we alles rustig kunnen bekijken en vervolgen we onze weg naarTour Vauban de la Hougue.
Dit zijn vestingwerken die zelfs op de werelderfgoedlijst staan vermeld van UNESCO. Het is een flink bouwwerk. Waar wij staan is slechts een gedeelte want de andere werken staan op het eiland Tahitou waar je met een amfibievoertuig naartoe moet. En dat gaan we niet doen want je laat de motoren toch niet eenzaam achter!
Af en toe beetje gek doen kan wel he? Het was in ieder geval NIET de Bataille de la Hogue....
Op naar La Pernelle. Ook hier onderwerg weer leuke raampartijen en dito huizen. La Pernelle was even een kleine afwijking van onze route maar ik had gezien dat het als een Vistapoint op de Michelinkaart stond....dus daar langs!
Het is een zelfde grot met Maria erin als in Lourdes. Dat weet ik ook pas sinds vorig jaar toen we vanuit de Pyreneeën daar langs kwamen om de Col de Tourmalet, Aspin etc. berijden. Nog even naar het hoogste punt rijden en een prachtig uitzicht kunnen genieten.
Nu we wat verder op de route zitten komen we op het uiterste puntje van Normandië aan. De eerste vuurtoren is in zicht. Het zijn redelijk grijze stenen torens zonder kleurtje of iets. Ze krijgen hier natuurlijk ook heel wat te voorduren met harde winden en storm. Vandaag is qua temperatuur een mooie dag maar we merken wel dat de lucht steeds meer betrekt. Bij de vuurtoren Phare de Gatteville is het nog strak blauw maar dat verandert zo dadelijk wel.....
Witte vogel....??? Wat het is mag Joost weten.... Witte reiger?
Omdat we op de uiterste punt van Normandie rijden komen we de volgende vuurtoren ook alweer tegen De Le Cap Fermanville. Hier nog steeds een prachtige blauwe lucht. Even klauteren over de stenen, wat portretfoto's en vervolgens weer verder. We zijn uitgenodigd voor de BBQ vanavond in het huis waar we de eerste avond ook hebben geslapen. Planning is om daar toch uiterlijk half acht aan te komen.
En een sfeerplaatje in Black and White......
Maar dan: we rijden richting Herqueville naar het Panorama des Treize Vents.
Nou niks nie!......mistig.....we zien niet eens 1 windje!
Maar wel gaaf om te weten dat we zo heerlijk aan het toeren zijn door onbekend gebied.
Dit punt ligt recht tegenover Guernsey. We zijn zo dichtbij dat de gsm er een beetje raar van gaat doen....hahaha
Omdat we niet bij alle monumenten, musea, bezienswaardigheden zijn gestopt gaf ik aan dat ik op deze trip nog een ding had gemist. Er tijdens D-Day zovelen gesneuveld dus wilde ik een militaire begraafplaats bezoeken. Dit doen we in de buurt van Lisieux waar we vanaf dit punt in anderhalf uur weer naar terugrijden.
Toen we bij deze begraafplaats waren aangekomen bekroop mij weer een vreemd gevoel. Als je hier de grafstenen van al die jonge mannen ziet dan word je stil....heel stil......
De oudste die we zagen was 32, de rest vanaf 18 jaar al. Ook dit vind ik bij dit verslag horen dus plaats ik de foto's hier ook van.
We komen weer op onze logeerplek aan en de BBQ staat al weer te branden. Ik ontferm me deze ronde over het bakken van de lappen vlees en het wordt een gezellige avond! Morgen moeten we zeker 700 km rijden dus de planning is toch om 7.00 uur opstaan. Mee helpen de spullen op te ruimen, motoren weer bepakken en uiteindelijk vertrekken we nu met zessen weer richting huis.
Dag huis, dag tuin, dag flessenrek, dag uitzicht, dag opbergschuur!
Ik had nog tot Calais een route over de groene weggetjes gemaakt dus er moest wel gewerkt worden!
Marc en Wilfred waren ook aangesloten en een mooie rij reden we onze bochten en als eerste waren we heftig onder de indruk van de Port de Normandië in Le Havre.
Nog wat leuke pandjes onderweg.....
En de nodige uitzichten aan de kust......... Het lijkt echt op Engeland........
C'est fini.....4 jours ......Normandië
Het was vier dagen genieten en dit is een mooie herhaling.
BeantwoordenVerwijderenGeweldig mooi gedaan Corinne.
Weer een mooie reis achter de rug.
BeantwoordenVerwijderenEn idd jullie zijn bofbibsen xxx 😍